Ik droeg de hoofddoek, bad vijf keer per dag en deed wat van mij verwacht werd; ingetogen door het leven gaan en geen vragen stellen. Ik leidde een dubbelleven, want op mijn 13de besloot ik mijn hoofddoek stiekem af te doen. Dag in, dag uit. Tot mijn 23ste, want ik trouwde en verhuisde naar Rotterdam, waar niemand mij kende en ik me niet meer hoefde te verbergen.

Uitgestoten, gebroken en blut

Ik hield mijn liefdeloos huwelijk tien jaar vol. Het moederschap bracht vele inzichten. Ik keek naar mijn zoon en dochter en ik wist dat ik een cirkel moest doorbreken; namelijk het leven vanuit slachtofferschap. Ik was slachtoffer van een onveilige jeugd, van discriminatie en pesterij en nog erger, ook God liet me in de steek. Toch voelde ik en wist ik dat God me nooit in de steek had gelaten. Dus wendde ik mij naar binnen toe en legde al mijn angsten en zorgen bij hem neer. Niet bij de man op de troon die oordeelde over mijn doen en laten zoals ik had geleerd thuis en op de katholieke school. God, wist ik, stond niet los van mijzelf. God was dichterbij dan mijn adem. En ik was eindelijk bereid om God in mijn bewustzijn toe te laten.

In mijn autobiografie De Spirituele Allochtoon & Het Kusjeshuis beschrijf ik mijn moeizame weg, maar ook de wonderen die ik mocht ontvangen. Uitgestoten, gebroken en blut was ik. Maar ook vrij en leeg! Ik begon aan een nieuw leven met mijn kinderen en we noemden ons huis Het Kusjeshuis. Want ik zou er alles aan doen om mijn kinderen het allerbelangrijkste te geven; liefde.

Bestel HIER jouw exemplaar!